Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Μπούτια μπλεγμένα, κώλοι κολλημένοι

Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει πέσει πανικός, στο υπουργείο Εσωτερικών που εποπτεύει, υποτίθεται τη δημόσια τάξη το ίδιο. Συλλάβανε τον πιλότο και 3 φύλακες. Και λοιπόν; Ακόμα και να πιάσουν τον Παλαιοκώστα και να εξαρθρώσουν ολόκληρη τη σπείρα του το παιχνίδι γι' αυτούς είναι χαμένο. Το θέμα είναι ότι δεν έπρεπε να γίνει η απόδραση.
Έχουν μπλέξει τα μπούτια τους, έχουν κολλημένους τους κώλους στους στις καρέκλες και κανένας κερατάς δεν αποφασίζει να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας έστω.
Η παραίτηση, βρε χυδαίοι καρεκλοκένταυροι δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθήσατε, αυτό είναι άσχετο. Σημαίνει ότι αποτύχατε. Γι’ αυτό παραιτείται ο σωστός πολιτικός.
Επειδή απέτυχε όχι επειδή δεν προσπάθησε.
Βγήκε ο υπουργός Δικαιοσύνης και είπε ότι θα πάρει κεφάλια. Κάποια κοπήκανε ήδη. Μα ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν είναι μπάτσος, δεν είναι δικαστής. Είναι ο πολιτικός υπεύθυνος όλης αυτής της ξεφτίλας. Δεν έχει καμία σημασία η εμπλοκή του ή όχι σε αυτό. Αλλά πώς να ζητήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους άνθρωποι που βλέπουν την κάθε θέση σαν ευκαιρία και όχι σαν δέσμευση και ευθύνη.
Αυτά βλέπει και ο κοσμάκης και κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι. Αυτά βλέπουν όλοι οι Έλληνες και αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους για ό,τι μικρό ή μεγάλο κάνουν. Αυτά βλέπουν και πετάνε πάντα ο ένας το μπαλάκι στον άλλο.
Λογικό είναι ο κάθε πολίτης να λέει «εγώ μαλάκας είμαι;» Αυτοί που υποτίθεται ότι είναι οι εκλεγμένοι και οι εκλεκτοί γιατί τα ρίχνουν πάντα στους άλλους;
Είδα τη διαφήμιση με τον τύπο που ρίχνει πάντα το φταίξιμο στους άλλους, που γκρινιάζει για το κάθε τι και μονολογεί ότι άλλοι φταίνε. Μα εσάς βλέπουν ρε άθλια υποκείμενα. Που κανένας από εσάς τα τελευταία χρόνια δεν είπε: «Φταίω – δε φταίω είχα αναλάβει αυτή την ευθύνη και δεν τα κατάφερα», «έκανα ότι μπορούσα αλλά ήταν λίγο».
Χτύπησα ένα σκυλάκι προχθές με το ταξί. Δεν έφταιγα, μου πετάχτηκε στο δρόμο και το πήρα λίγο στο πόδι με το πλάγιο μέρος του προφυλαχτήρα. Του το έσπασα. Πήγαινα με λίγα, κοκάλωσα αμέσως, αυτό πετάχτηκε ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, δεν είχα πιει, δεν μιλούσα στο κινητό, έκανα ότι μπορούσα να το αποφύγω. Αλλά το χτύπησα.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Το πήγα στον κτηνίατρο, μου ζήτησε να το κρατήσω για λίγες μέρες στο σπίτι και να το φροντίσω. Χάνω το μεροκάματο και κάθομαι σαν μαλάκας στο σπίτι γιατί δεν έχω κάποιον να το φροντίσει. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχει σημασία το τι έκανα για να το αποφύγω αλλά το ότι το χτύπησα.
Αναλάβετε ρε τις ευθύνες σας κι εσείς. Μας έχετε γαμήσει με αυτή την κωλοπαιδαρία σας. Υποτίθεται ότι σας ψηφίζουμε για να σας έχουμε και σαν πρότυπα. Είστε υποτίθεται οι καλύτεροι και γι’ αυτό σας έχουμε αναθέσει να μας κυβερνάτε. Να μας προσέχετε, να μας νοιάζεστε. Εμείς είμαστε τα σκυλιά που χτυπάτε και κάθε τόσο πατάτε γκάζι και εξαφανίζεστε. Με τα αμάξια που σας έχουμε δώσει εμείς οι ίδιοι ρε κωλόπαιδα. Με τα δικά μας λεφτά, τις δικές μας ελπίδες, τη δική μας υγεία, τη δική μας ασφάλεια. Ρε κερατά Παυλόπουλες, σε βλέπω κάθε τόσο στην τηλεόραση να αναμασάς στιχάκια μεγάλων ποιητών και στοχαστών. Αυτοί που τόσο θαυμάζεις πρώτα απ’ όλα ήταν άνθρωποι με υψηλό αίσθημα ευθύνης για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Είσαι και ακαδημαϊκός, τρομάρα σου. Μια ζωή στα πανεπιστήμια και δεν έμαθες τίποτα ακόμα. Δεν έμαθες να ξεχωρίζεις την ευθύνη από την ενοχή και κάθε τόσο γίνεσαι κι εσύ συνένοχος.
Αξιώματα ρε λουμπίνες σας δώσαμε κι εσείς γαμήσατε όλες τις αξίες μας.
Άι σιχτίρ κωλόπαιδα.


3 σχόλια:

Κασσάνδρα είπε...

Βρασίδα, επειδή είσαι άτομο υπεύθυνο και επειδή τα μάτια σου βλέπουν πολλά μέρα και νύχτα, αν χρειαστείς βοήθεια με τη θεραπεία του σκυλάκου στείλε ένα μήνυμα. Είμαστε ένα δίκτυο εθελοντών για τα αδέσποτα και μπορούμε να βοηθήσουμε... Να είσαι καλά

Softart είπε...

Συμφωνώ ότι είναι η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, αλλά τι κάνουμε για αυτό? Το να καθόμαστε στα blog και να κλαίμε την μοίρα μας λύνει το πρόβλημα?
Δεν λέω να βγούμε να τα κάψουμε αλλά ρε παιδιά ούτε μια μαζική διαδήλωση (ειρηνική η μη) δεν γίνετε πια, πως η σαπίλα θα ακούσει την φωνή μας ? Μήπως έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το Internet μας κάνει αντικοινωνικούς?
Γιατί πράγματι παρόλο την ηλικία μου (40+) είμαι πολύ μπερδεμένος, βλέπω την πατρίδα μου να έχει κυβερνηθεί και να κυβερνείται και σήμερα από λαμόγια από καθίκια, από ανιψιούς, από υιούς, από κόρες, ξαδέλφια, κουμπάρους, βολευτάκιδες, άσχετους προς διοίκηση, ανθρώπους που υποτιμούν την νοημοσύνη μας, φασιστοειδή και άλλους πολλούς.
Αλλά δεν βλέπω κανένα φως από πουθενά.
Η πέννα , τα πλήκτρα , το χιούμορ, η τέχνη ίσως δεν είναι αρκετά πλέον να τους πολεμήσει μπορεί κανείς να με βοηθήσει και να μου πει πως μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά και πως θα διαφυλάξουμε το αύριο των παιδιών μας.

Βρασίδας είπε...

@Κασσάνδρα
Εχθές το βράδυ γύρισα από Αγρίνιο. Έδωσα την Αλίκη σε αδερφικό φίλο που έχει μεγάλο σπίτι με κήπο και κτήμα και θα τον προσέχει. Την είπα Αλίκη αν και είναι αρσενικός. Αλήτη τον έλεγα αλλά δυο πιτσιρίκια που ήρθαν να την δουν δεν άκουσαν καλά και την φωνάζανε Αλίκη. Δεν ξέρω αν θα του δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα αλλά φάνηκε να του αρέσει οπότε του έμεινε το θυληκό το όνομα και ο Θεός βοηθός. Θα χρειαστεί καμιά 20ριά μέρες ακόμα θεραπεία και μετά θα το ξαναδεί κτηνίατρος εκεί στο Αγρίνιο. Νομίζω ότι εκεί θα περάσει καλύτερα το ζωντανό.

@to τομάρι
Φίλε έχεις δίκιο αλλά το να μιλάμε ή να γράφουμε είναι το πρώτο βήμα και δεν είναι καθόλου άχρηστο. Δεν κλαίμε τη μοίρα μας. Συζητάμε ή μονολογούμε για να ξέρει ο καθένας μας τι σκέφτεται ο άλλος. Και για να ξέρουνε αυτοί τι σκεφτόμαστε όλοι μας. Αντικοινωνικοί δεν γινόμαστε με τα blogs. Κάθε άλλο. Κοινωνικότητα είναι και αυτή χωρίς να είναι πανάκεια φυσικά. Ένα βήμα είναι, τίποτα περισσότερο. Το να βρισκόμαστε είναι πάντα πιο δύσκολο, το να κάνουμε κάτι μαζί ακόμα πιο δύσκολο, ας μπορούμε τουλάχιστον να μιλάμε. Έχεις δίκιο στο ότι δεν φτάνει αλλά είναι κάτι παραπάνω από το τίποτα.
Προσωπικά έχω πάει και σε διαδηλώσεις και σε πορείες αλλά δεν θα το παίξω και ο Τσε Γκεβάρα. Δεν είμαι επαναστάτης, βιοπαλαιστής είμαι που δεν μου αρέσουν αυτά που βλέπω και θέλω να τα λέω. Να μην νομίζουν τουλάχιστον ότι δεν καταλαβαίνω. Να μην νομίζουν ότι χάφτουμε ότι μας λένε.
Φως υπάρχει και βρίσκεται μέσα μας. Άλλες φορές γίνεται φλόγα και τους καίει. Άλλες φορές μας ακούνε και φωτίζονται κι αυτοί. Έτσι κι αλλιώς από εμάς έχουν βγει, εμάς πρέπει να ακούνε, από blogs, από εφημερίδες και ραδιόφωνα, στα γραφεία τους, στις λαϊκές, παντού. Πρέπει να μιλάμε, αυτό είναι η αρχή της δημοκρατίας. Και να ακούμε φυσικά.