μικρούτσικοι Μικρούτσικοι

Έχω πει πολλές φορές στη ζωή μου "γαμώ την ατυχία μου". Μερικές φορές όμως η πουτάνα η ζωή γίνεται πολύ δίκαιη.
Διάβασα για τα προβλήματα που έχει ο Ανδρέας Μικρούτσικος στο γάμο του, για τις κατασχέσεις στα σπίτια του και την εκπομπή του που πάει άπατη και ομολογώ ότι οι ειδήσεις αυτές μου έφτιαξαν την ημέρα.
Όχι γιατί ο άνθρωπος βασανίζεται, όχι. Εγώ μικρούτσικος δε γίνομαι...
Αλλά για την πιθανότητα, σε  2-3 χρόνια, να τον δω κι αυτόν στη γαμημένη πολυθρόνα, να κλαίει τη μοίρα του και την άτιμη την κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα. Στην εκπομπή ενός πιο σύγχρονου Μικρούτσικου, πιο μικρούτσικου και από αυτόν που θα τον ρωτάει λεπτομέρειες για το πως τα έχασε όλα, για το πως όλοι τον εγκατέλειψαν που θα τηλεφωνεί στη Δήμητρα για να τον συγχωρέσει κι αυτή θα βγαίνει και θα τον βρίζει και που στο τέλος όλοι θα φεύγουν κλαμένοι (εκτός από τους διαφημιστές).
Ο Μικρούτσικος δεν ήταν ο μόνος που εκμεταλλεύτηκε τον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία μετατρέποντάς τους σε νούμερα.
Σίγουρα ήταν από τους πρώτους όμως και από τους πιο πετυχημένους εκφραστές της χυδαίας λογικής που έλεγε ότι «όταν πουλάμε, δικαιωνόμαστε».
Από τους πρώτους που οδηγούσαν την κάθε κυρά Μαρία της γειτονιάς στο να νιώθει καλύτερα όταν την κατεστραμμένη της  ζωή την έδειχνε η τηλεόραση. Από τους πρώτους οδήγησαν τον κόσμο στο να μετράει την αξιοπρέπειά του με νούμερα τηλεθέασης.
Είμαι σίγουρος ότι ο Αντρέας όπως και κάθε άλλος Μικρούτσικος σε αυτό τον τόπο έχει ζήσει με την ιδέα ότι κάποιοι τον απαξιώνουν και τον θεωρούν χυδαίο.
Μ’ αυτό που δεν έχει ζήσει όμως είναι ότι μετά από όσα έχει κάνει κάποιοι μπορεί ακόμα και να τον λυπούνται.
Αυτό είναι ό,τι χειρότερο μάγκες ειδικά αν αυτή η λύπη δεν πουλάει.